“Oorspronkelijk had ik alleen de PABO afgerond. Tijdens die opleiding, en met name de laatste jaren waarin je veel voor de klas moet staan, kwam ik erachter dat ik het meeste plezier haalde uit de theoretische kant van onderwijs. Bedenken van lessenseries, thematisch onderwijs en nadenken over hoe je het meeste uit iedere individuele leerling haalt, paste meer bij mij dan lesgeven. Ik besloot daarom om de masteropleiding Onderwijswetenschappen in Utrecht te gaan volgen. Toen Marieke van der Schaaf bij het UMC Utrecht kwam werken, kende ik haar al als directeur van die master. Zij gaf ook colleges. Twee jaar geleden heb ik de master afgerond, met een specialisatie in het leren van professionals in organisaties.

We zijn bij de afdeling Onderwijstechnologie bezig geweest met een e-module vrijheidsbeperkende maatregelen voor verpleegkundigen. Tijdens de ontwikkeling werk je met professionals die dagelijks met complexe praktijksituaties te maken hebben. Dan gaat het niet alleen om het vergaren van kennis, maar ook om gedrag. Het probleem is niet altijd een kennistekort, maar soms is er geen tijd om de kennis toe te passen, of zit de regelgeving ingewikkeld in elkaar waardoor bepaald wenselijk gedrag niet wordt vertoond. Ik kan me voorstellen dat er dan weerstand kan ontstaan tegen een e-module. Die contextfactoren moet je altijd meenemen in het ontwerp van je leermiddel. Dat doe ik zelf door met de doelgroep in gesprek te gaan.”

“We denken bij persoonlijke ontwikkeling vaak aan ‘vinkjes verzamelen’.”

“Ik heb het idee dat we naar een cultuur gaan waarbij van iedereen wordt verwacht dat je up-to-date bent binnen je vakgebied. Dat kan door trainingen te volgen, e-learning te volgen maar ook door momenten in te lassen waarin je spart met collega’s. We denken bij persoonlijke ontwikkeling misschien te vaak aan ‘vinkjes verzamelen’. Technische leermogelijkheden kunnen leiden tot medewerkers die gemotiveerder zijn om zichzelf te ontwikkelen. Virtual reality en gamification, waarmee je spelelementen in je leermiddelen toepast, triggeren om zelf aan de slag te gaan.

Het komt er eigenlijk op neer dat een leven lang leren niet zit in het formaliseren van zaken, maar in het aannemen van een bepaalde houding. Kritisch naar je eigen werk blijven kijken, is daarbij de kern. Die houding zat er bij mij altijd al in, maar de PABO heeft ook geholpen. Daar reflecteer je je suf. Dat was niet altijd leuk, maar door het zóveel te doen, is het een tweede natuur geworden. In het ideale scenario krijgen we iedere medewerker zover om vanuit eigen motivatie aan de slag te gaan met leren. Technologie kan daarbij helpen. We moeten alleen voorzichtig zijn om persoonlijke ontwikkeling en leren niet teveel op te leggen, want dan loop je het risico om weerstand te creëren.”